Tło Nastrój azotu
Węzeł egzekwowania prawa: PAS, Schiphol, szkody dla fauny
Ledwo po kilku miesiącach letniej przerwy, Izba Reprezentantów w tym tygodniu z impetem zajęła się kwestią azotu. Dyskusja koncentrowała się na zamiarach ministra Wiersmy, a także na powiadomieniach PAS (Publicznego Dostępu do Energii). Niestety, wynik był bardzo podobny do większości konsultacji dotyczących azotu. Dyskusje były długie i nie przyniosły konkretnych rezultatów.
Jak można było się spodziewać, minister Femke Wiersma ponownie spotkała się z ostrą krytyką, ale całe to narzekanie nie obiecuje znaczącej zmiany sytuacji. Argumenty zdają się już być zmienione. Nawet renomowane instytuty, takie jak PBL (Holenderska Agencja Oceny Środowiska), opierają swoje wnioski na dziwnie generowanych danych przyrodniczych. jak wspomniano w zeszłym tygodniuParlamentarzyści papugują te raporty, pozornie bezrefleksyjnie. Dalsze badania, nowe spostrzeżenia i rozwiązania byłyby mile widziane, ale w tej kwestii przedstawiciele parlamentu nie wywiązują się ze swoich obowiązków.
Narzędzie natury i inne małe piwo
Jeśli chodzi o pozwolenia – od których muszą zaczynać się wszelkie rozwiązania, bo bez nich nawet innowacje są beznadziejne – problem wciąż tkwi w martwym punkcie. Minister Wiersma próbuje wszystkiego, w tym pozornie beznadziejnych rozwiązań. Przykładami są jej plan tymczasowego zwolnienia z obowiązku uzyskania pozwolenia na działalność skutkującą redukcją azotu strukturalnego, a oficjalnie, od tego tygodnia, jej plan tymczasowego zwolnienia z obowiązku uzyskania pozwolenia na działalność skutkującą redukcją azotu strukturalnego. „narzędzie natury”, które można wykorzystać do wykazania redukcji emisji w przyrodzie.
Zrównoważony uścisk
Wszystko to wydaje się błahostką, dopóki w kręgach politycznych i administracyjnych nie ma realnej woli zajęcia się kwestiami takimi jak dolna granica matematyczna i krytyczne wartości depozycji w modelu Aerius. To nie tylko utrzymuje rolnictwo, ale i resztę gospodarki w zrównoważonym, inżynieryjnie kontrolowanym uścisku.
Tolerowane lotnisko
Ironią jest to, że w tym tygodniu Schiphol kolejne pozwolenie na ochronę przyrody zostało odrzucone (co samo w sobie nie stanowi poważnego problemu), ale nikt na lotnisku Schiphol nawet nie rozważa egzekwowania przepisów; nawet MOB (Biuro Mobilności Informacji i Komunikacji) odkłada to na później. Jednocześnie w tym tygodniu cała grupa członków Izby Reprezentantów naciska na egzekwowanie przepisów wobec malejącej liczby reporterów PAS.
Reporterzy i absolwenci PAS
Ten ostatni punkt wymaga wyjaśnienia. Około sześć lat temu było ponad 3.600 osób składających deklaracje PAS. Spośród nich pozostało około 2.150: 1.364, których akta zostały sprawdzone i dla których obecnie nie ma rozwiązania, oraz 795, których akta są nadal sprawdzane i dla których prawdopodobnie również nie ma rozwiązania. Co więcej, pod koniec ubiegłego roku grupa 150 byłych osób składających deklaracje PAS wróciła do punktu wyjścia, gdy Rada Państwa zniosła wewnętrzne rozliczenia. Można ich nazwać absolwentami PAS.
Niezachwiany kret
Do tej pory rząd federalny i prowincje chroniły je w miarę możliwości przed egzekwowaniem przepisów, ku wielkiemu rozczarowaniu grup aktywistów ekologicznych i niektórych członków Izby Reprezentantów. Co więcej, utrzymanie tej sytuacji w ramach obecnych przepisów jest trudne. Znana holenderska tolerancja – wobec lotnictwa, wilków i wielu innych – nie ma tu zastosowania. Kret to kret i najwyraźniej jest nieugięty.
Redukcja bez zezwolenia
Plan Harma Holmana i jego sojusznika w tej sprawie, Pietera Grinwisa, dotyczący rolnictwa opartego na ziemi (a tym samym dalszego ograniczenia produkcji obornika i pogłowia zwierząt gospodarskich) również nie zmieni tej sytuacji. Proces wydawania pozwoleń nie będzie realizowany, dopóki wdrożenie tego planu nie wygeneruje dodatkowej dobrej woli na innym froncie. Nie ma jednak bezpośredniego związku między tymi dwoma.
Plan Holmana i Grinwisa, który niemal na pewno uzyskał większość w Izbie Reprezentantów, zapowiada poważne problemy dla intensywnej hodowli zwierząt gospodarskich, ale taki był w rzeczywistości zamysł. Mimo to, z perspektywy makroekonomicznej, może być mniej szkodliwy niż model kafeteryjny zakładający redukcję pogłowia zwierząt gospodarskich o 30% lub więcej, zaproponowany w zeszłym tygodniu przez wysłannika G7.
Tolerancja uszkodzeń w Faunafonds
W tym tygodniu poruszono również kwestię gwałtownie rosnących szkód wyrządzonych dzikiej przyrodzie. Sprawa została omówiona na piśmie, ale mimo to jest interesująca i porusza kwestie, które są i nie są egzekwowane w Holandii. Wcześniej tego lata prowincje opublikowały dane dotyczące szkód wyrządzonych dzikiej przyrodzie w 2024 roku i w latach ubiegłych. W ubiegłym roku wypłacono prawie 75 milionów euro odszkodowań, w porównaniu z zaledwie połową w 2021 roku i prawie 21 milionami euro w 2015 roku. Jak to możliwe, chciała wiedzieć Izba Reprezentantów. Sekretarz stanu Jean Rummenie wyjaśnia to Wynika to z kombinacji czynników, co ujmuje dyplomatycznie. Według niego wynika to z „większej liczby wniosków, wyższych cen upraw, częściowej utraty możliwości korzystania z krajowych oznaczeń zwolnionych z obowiązku uzyskania zezwolenia oraz zwiększonych szkód wyrządzanych zwierzętom hodowlanym przez wilki”. Dla tych, którzy rozumieją: polityka różnych prowincji, szczególnie w ostatnich latach, która nie zezwala już na egzekwowanie przepisów dotyczących szkód wyrządzonych przez „zwierzęta problemowe” inne niż wilki, również podnosi koszty. Nawiasem mówiąc, 75 milionów euro w 2024 roku nie odzwierciedla pełnego zakresu szkód wyrządzonych dzikiej przyrodzie. Szkody wyrządzone zwierzętom hobbystycznym i środki ochrony przed wilkami, między innymi, są (częściowo) pokrywane z innych źródeł.
Ciężar wokalny hamuje Renure
Mimo wszystko, w nadchodzących tygodniach może pojawić się promyk nadziei dla udręczonego sektora hodowlanego, na co wskazała również minister Wiersma. Europejski Komitet Azotanów zbierze się ponownie 19 września. Będzie to również przegląd holenderskiego programu działań w sprawie azotanów, ale o tym niewiele się mówi. Kolejnym tematem jest Renure. Wiersma ma nadzieję, że w końcu uda się osiągnąć przełom. Według niej większość państw członkowskich jest obecnie za. Jednak wynik nie jest jeszcze przesądzony. To nie większość decyduje, ale grupa krajów z największą liczbą głosów, a to może nadal powodować dalsze opóźnienia.
Klaasa van der Horsta
© Analiza rynku DCA. Niniejsza informacja rynkowa podlega prawu autorskiemu. Zabrania się reprodukowania, rozpowszechniania, rozpowszechniania lub udostępniania treści osobom trzecim za wynagrodzeniem w jakiejkolwiek formie bez wyraźnej pisemnej zgody DCA Market Intelligence.
